Wat is parvo en hoe bescherm je jouw hond hiertegen? Onze dierenarts geeft je graag meer informatie over deze ziekte.
Wat is parvo?
Parvo is een virus dat overgedragen wordt via de bek. Zodra de hond het virus binnenkrijgt veroorzaakt het een darminfectie. Het virus tast vaak de witte bloedcellen aan, waardoor de weerstand van het dier daalt. In de aangetaste darm treden dan vaak secundaire infecties op (Clostridium, Campylobacter en Salmonella bacteriën) die het ziekte beeld verslechteren. Bij zeer vroege besmetting kan het virus ook de hartspier aantasten waardoor er een ontsteking (myocarditis) optreedt.
Parvo is vooral gevaarlijk voor honden jonger dan één jaar. Risicogroepen zijn:
- pups die verhuizen naar hun nieuwe huis (door verhuisstress een lagere weerstand);
- pups die te weinig moedermelk hebben gehad;
- ongevaccineerde honden.
Door een nog onverklaarbare reden zijn sommige rassen gevoeliger voor parvo dan andere rassen. Gevoelige rassen zijn Dobermann, Duitse Herder, Rottweiler, Labrador en Pitt Bull.
Het canine parvo virus (CPV-2) is vooral gevaarlijk voor jonge dieren en een besmetting komt gelukkig in Nederland relatief niet vaak voor. Echter zien we de afgelopen jaren steeds meer pups uit het buitenland:
- Zwerfhonden die via stichtingen hier komen
- Broodfok uit Oost-Europese landen, via België of handelaren/fokkers in Nederland
- Immigranten die hun hond vanuit het buitenland meenemen.
Een pup uit het buitenland heeft een hogere kans op parvo en kan ook andere (gezonde) pups infecteren.
Hoe raakt een hond besmet met parvo?
Besmetting met het virus kan zowel direct als indirect plaatsvinden. Het virus verspreidt zich via braaksel en diarree (direct). Je hond kan zich besmetten als hij snuffelt op een plek waar geïnfecteerd braaksel of diarree heeft gelegen. Ook kan het virus verspreidt worden via schoenen, kleding, manden en speeltjes van geïnfecteerde honden (indirect).
Het parvo virus is niet besmettelijk voor mensen.
Symptomen van parvo
Na besmetting wordt de hond binnen 7-10 dagen ziek. De symptomen kunnen variëren per hond. Symptomen van parvo kunnen zijn:
- sloom/lusteloos/depressie;
- geen eetlust;
- speeksels;
- braken;
- waterdunne diarree en eventueel met bloed (door de aantasting van dikke/dunne darmwand);
- koorts;
- bleke slijmvliezen;
- shock.
Volwassen dieren hebben vaak mildere symptomen. 80% van de volwassen honden die besmet raakt vertoont zelfs geen symptomen. Een volwassen hond heeft een grote kans om het virus te overleven.
Diagnose
De waarschijnlijkheidsdiagnose kan opgesteld worden aan de hand van het klinische beeld (wat zijn de symptomen, is de hond geënt en wat is zijn achtergrond). Een definitieve diagnose wordt via een ontlastingonderzoek gesteld. Een bloedonderzoek kan helpen om de schade aan andere organen vast te stellen.
Zodra er een waarschijnlijkheidsdiagnose is voor parvo, wordt het dier in quarantaine gezet.
Behandeling van parvo
Er is helaas nog geen medicijn tegen dit virus. Hierdoor richt de behandeling zich op symptoombestrijding. De hond dient zelf het virus te overwinnen. De hond kan hierbij ondersteunt worden door o.a. een infuus, medicatie tegen misselijkheid/diarree, antibiotica om bloedvergiftiging te behandelen/voorkomen, dwangvoeding, bloed- en/of plasma infusies en medicatie ter beïnvloeding van de werking van het afweersysteem.
Desinfecteren
Hoe krijg je het virus uit je huis? Het parvo virus is heel resistent en is goed bestand tegen schoonmaakmiddelen, warmte en alcohol. Het virus kan nog maanden tot ruim een jaar actief blijven in de omgeving. Het enige schoonmaakmiddel dat werkt is chloor. Behandel je huis dan eerst met zeep en dan met chloor. Soms is het niet mogelijk om met chloor schoon te maken, bijvoorbeeld bij een houten vloer. Probeer dan zo vaak mogelijk schoon te maken zodat het aantal virusdeeltjes vermindert wordt. Vergeet niet de voerbakken, de bench, de kussens en het speelgoed van je hond.
Hoe voorkom je parvo bij je hond?
Honden bescherm je tegen dit virus via vaccinatie. In de standaard ‘puppycocktail’ zit bescherming tegen Ziekte van Weil, HCC, Kennelhoest, Hondenziekte en parvo. Een pup krijgt in de eerste levensfase via de moedermelk antistoffen tegen parvo binnen. Deze bescherming loopt op een leeftijd van 6-12 weken ten einde. Een pup dient daarom met 6, 9 en 12 weken gevaccineerd te worden tegen het parvovirus. De pup is vervolgens 9 maanden beschermt. Op 1 jarige leeftijd dient de hond opnieuw gevaccineerd te worden. De hond is vervolgens 3 jaar beschermt tegen dit virus. De dierenarts kan (indien gewenst) via een VacciCheck (titer bepaling) meten waarop het juiste moment is om dier opnieuw te vaccineren.
Honden waar de kans op blootstelling aan dit virus groter is, bijvoorbeeld in kennels en bij hondenshows, kunnen beter om de 6 maanden worden geënt. Teefjes moeten vóór een dekking gevaccineerd worden, zodat ze de antistoffen aan haar puppy’s kan doorgeven.
Dierenarts
Herken je symptomen? Ga dan direct naar de dierenarts. De dierenarts kan een (waarschijnlijkheids)diagnose stellen voor parvo en de symptomen van de ziekte bestrijden.
Check bij de aanschaf van een pup altijd goed op de herkomst van de pup. Bij een broodfokker of pup uit het buitenland is de kans groter dat de pups besmet zijn met het parvo virus.