De teek heeft een uitzonderlijke levenscyclus omdat hij zowel de larve- als de nymphfase kent. Als de teek uit het eitje kruipt wordt hij een larve genoemd. De larve heeft maar zes pootjes. Na de eerste vervelling verschijnt een extra paar poten. Dan noemen we de teek een nymph. Er volgt weer een vervelling en daarna kan de teek zich voortplanten hoewel het nog jaren kan duren voordat de teek volledig is ontwikkeld. Omdat de meeste larven verhongeren voor ze een gastheer hebben gevonden legt een vrouwtjesteek honderden tot duizenden eitjes voor zij sterft. Daarbij zet ze zo'n 50% van haar lichaamsgewicht om in eitjes.
Een teek heeft bloed nodig
Tijdens iedere fase van zijn leven heeft de teek bloed nodig om te leven. Sommige teken blijven tijdens iedere fase (hun hele leven dus) bij één gastheer. Maar de meeste teken hebben meerdere gastheren, die hoeven niet van dezelfde soort te zijn. Er wordt onderscheid gemaakt tussen twee- en driegastherige teken. Teken gaan zeer zuinig met hun energie om en ze kunnen meer dan een jaar zonder voedsel – sommigen zelfs tot vijf jaar.
Teken kunnen dus heel geduldig wachten tot er een gastheer langskomt. Ze bemerken de gastheer door lichaamswarmte en het lijkt erop dat ook geur een belangrijke rol speelt. Als ze bij hun gastheer zijn aangekomen gaan ze op zoek naar de optimale plek om zich vast te bijten en bloed te zuigen. Bij de hond zijn vaak de liezen, de oksels, en de kop favoriet. Maar ook op andere plekken bijten teken zich vast.
WIl je meer weten over teken bij honden? Download dan ons gratis e-book "Teken bij honden". Klik op de afbeelding om verder te gaan.
