Epilepsie is een neurologisch probleem waarbij herhaaldelijke toevallen optreden. De frequentie van deze toevallen kan verschillen. Tijdens een toeval veroorzaken de elektrische stroompjes in de hersenen kortsluiting, waardoor de spieren verkrampen en de hond buiten bewustzijn kan raken.
Vormen van epilepsie bij honden
Er zijn grofweg twee vormen van epilepsie bij honden.
Primaire epilepsie
Ook wel de klassieke epilepsie vorm genoemd. Deze vorm van epilepsie heeft geen bekende oorzaak, maar heeft (vermoedelijk) een erfelijke oorsprong. Bepaalde hondenrassen hebben een grotere kans op epilepsie waaronder de golden retriever, springer spaniël, boxer, keeshond en de Berner sennenhond.
Kenmerken van primaire epilepsie:
- Eerste aanval wanneer de hond 6 maanden tot 5 jaar oud is.
- De tijd tussen de aanvallen wordt steeds korter. Gemiddeld om de twee tot zes weken. Het kan ook bij één aanval blijven.
- Tussen aanvallen is het gedrag en de conditie van de hond normaal.
- De aanvallen vinden plaats in een vertrouwde omgeving en tijdens periode van rust.
Secundaire/reactieve epilepsie
Deze vorm van epilepsie komt vooral voor bij honden jonger dan 6 maanden of juist op latere leeftijd. Deze vorm kan bij iedere hond optreden, maar wordt ook bij bepaalde rassen vaker gezien.
Als de oorzaak van epilepsie buiten de hersenen gelegen is, wordt deze vorm reactieve epilepsie genoemd. Epilepsie is dan een symptoom. Dat kan bijvoorbeeld voorkomen bij een lever- en nieraandoening, een te laag suikergehalte, een hersenaandoening (tumor of infectie), maar ook vergiftiging kan een epilepsieaanval veroorzaken. Wanneer de oorzaak in de hersenen is, spreekt men over secundaire epilepsie.
Kenmerken secundaire/reactieve epilepsie:
- Eerste aanval wanneer de hond jonger is dan 6 maanden of ouder dan 5 jaar.
- Er is een relatie tussen de aanval en voeding/inspanning/opwinding.
- Tussen aanvallen is het gedrag van de hond afwijkend en de conditie verminderd.
Hoe ziet een epileptische aanval bij een hond eruit?
Hoe een epileptische aanval er uit ziet verschilt per hond. Zo kan een hond krampen krijgen in zijn pootje en gaan “vliegen happen”, maar bij bewustzijn blijven (partiele epilepsie). Het kan echter ook zijn dat de hond volledig buiten bewustzijn is (generaliseerde epilepsie) en omvalt, krampen krijgt en urine en ontlasting laat lopen.
Wat doe je als je hond een epileptische aanval heeft?
Je kunt een epilepsieaanval bij honden niet stoppen. Belangrijk om te weten is dat je hond tijdens de aanval geen controle over zijn lichaam heeft en dit behoorlijk eng is voor je hond.
Adviezen:
- Blijf ten alle tijden bij je hond in de buurt en blijf rustig; laat zien dat alles goed komt. Praat bijvoorbeeld zachtjes tegen je hond.
- Ga je hond niet aaien of vasthouden tijdens een aanval. Hij kan je onbedoeld verwonden.
- Schuif eventueel meubels aan de kant, om te voorkomen dat je hond zich kan verwonden tijdens de aanval.
- Probeer geen pilletjes aan je hond te geven tijdens de aanval, hij zou hierin kunnen stikken.
- Duurt de aanval langer dan 10 minuten, bel dan altijd de dierenarts.
Epilepsie bij de hond behandelen
De diagnose wordt door de dierenarts bepaald via:
- verhaal van de eigenaar (bij voorkeur met een filmpje)
- neurologisch onderzoek of een MRI bij verdenking op problemen vanuit de hersenen
- bloedonderzoek
Meestal wordt pas na meerdere aanvallen besloten of de epilepsie behandeld gaat worden of niet.
Als een hond slechts een enkele keer per jaar een aanval heeft, wordt de epilepsie niet behandeld. Krijgt jouw hond een aanval per 2-3 maanden? Dan zal de dierenarts tot behandeling overgaan. Bij ‘risicorassen’ wordt er direct tot behandeling overgegaan. Epilepsie is niet te genezen, maar vaak met medicatie wel te controleren. Helaas reageren niet alle honden op de medicatie.
Wanneer uit de testen komt dat het om secundaire epilepsie gaat, wordt de gezondheidsaandoening (indien mogelijk) behandeld.
Prognose van epilepsie bij honden
De prognose voor epilepsie bij honden is heel verschillend. Bij primaire epilepsie is het volledig afhankelijk van hoe vaak de hond een aanval heeft. Hoe minder aanvallen hoe beter de prognose is. Wanneer een hond vaak aanvallen heeft, dan is soms de vraag of de hond nog een hondwaardig leven heeft.
Bij secundaire epilepsie is het afhankelijk van de oorzaak en de symptomen die daarbij horen. Bijvoorbeeld bij vergiftiging is het de vraag hoe de hond daaruit komt.
Wanneer naar de dierenarts?
Verdenk je je hond ervan dat hij epilepsie heeft? Film de gebeurtenis, klok de tijd en houd bij hoe vaak hij dit heeft en met welk interval (dagelijks, wekelijks, etc.) en neem dit mee naar je dierenarts.
Plan na de eerste aanval direct een afspraak met je dierenarts. Het is het beste om zo snel mogelijk uit te sluiten of je hond inderdaad epilepsie heeft en welke vorm (primair of secundair). Bij een vergiftiging is er geen tijd te verliezen!
